1935 թվականի հոկտեմբերի 3-ին ծնվել է թատրոնի և կինոյի խորհրդային և ռուս դերասան, թատերական մանկավարժ և ռեժիսոր Արմեն Ջիգարխանյանը: 1960-ական թվականների սկզբին «նրա հաշվին» արդեն մոտ 300 դեր կար։
«Ավելի լավ է հոգնեմ, քան ժանգոտեմ», – այսպես էր ասում Արմեն Ջիգարխանյանը իր աշխատունակության մասին։
Մանկության տարիներին նա ուզում էր դառնալ կրկեսի դերասան, բայց բարձրության վախը խանգարեց նրան: Բազմաթիվ հարցազրույցներում իրեն կոշտ պրակտիկ էր անվանում, բայց խոստովանում էր, որ անընդհատ կորցնում է գումարները։ Իր գլխավոր թուլությունը համարում էր սերը, այդ թվում՝ թատրոնի հանդեպ։
Բազմաթիվ դերեր թատրոնում և կինոյում, անկրկնելի ձայն ռադիոյում և մուլտֆիլմերում. այս ամենը մեզ ժառանգություն կմնա Արմեն Բորիսիչից։ Նրան հայկական ակցենտի պատճառով չեն ընդունել Ռուսաստանի թատերական արվեստի ինստիտուտ, բայց Երևանի թատրոնում նրան նկատել է ռեժիսոր Էֆրոսը և ուղարկել Մոսկվա։
Ծիծաղելի և լուրջ, հոգով և խիստ, հանցագործ և սպա՝ նա կարող է լինել տարբեր, ամպլուա նա չի ունեցել և չէր կարող ունենալ,ինչպես իրական արվետսագետը, ով տիրապետում է ռեինկառնացիայի արվեստին։
Իսկ կյանքում նա սիրում էր կենդանիներին (««Animal planet» ալիքը կարող եմ անվերջ նայել» մի անգամ ասել է նա) և երկրպագում էր «Սպարտակ» ֆուտբոլային ակումբին։
Նա գեղեցիկ մարդ էր, քանի որ միշտ իր տեղում էր։
Մենք նրան այդպես էլ կհիշենք՝ գեղեցիկ։
