92 տարեկանում մահացել է ԽՍՀՄ առաջին նախագահ Միխայիլ Գորբաչովը, հայտնում է Կենտրոնական կլինիկական հիվանդանոցը, փոխանցում է «Ռիա Նովոստի»-ն:
«Միխայիլ Սերգեևիչ Գորբաչովը մահացել է այսօր երեկոյան ծանր և երկարատև հիվանդությունից հետո»,- հայտնել են Կենտրոնական կլինիկական հիվանդանոցից։
Գորբաչովը ծնվել է 1931 թվականի մարտի 2-ին Ստավրոպոլի երկրամասի Պրիվոլնոյե գյուղում։ 1955 թվականին ավարտել է Մոսկվայի պետական Լոմոնոսովի համալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետը, 1967 թվականին՝ Ստավրոպոլի գյուղատնտեսական ինստիտուտի հեռակա բաժինը։ Համալսարանն ավարտելուց հետո նշանակվել է Ստավրոպոլի շրջանային դատախազություն, ապա երկրի ապագա ղեկավարը զբաղվել կուսակցական աշխատանքով։
1985 թվականին ԽՄԿԿ Կենտկոմի արտահերթ պլենումում Գորբաչովն ընտրվեց գլխավոր քարտուղար, 1988 թվականի հոկտեմբերի 1-ից զբաղեցրեց նաև ԽՍՀՄ Գերագույն խորհրդի նախագահության նախագահի պաշտոնը՝ այդպիսով համատեղելով բարձրագույն պաշտոնները։
Միաժամանակ Գորբաչովը հայտարարեց բարեփոխումների ծրագրի մասին, որը հետագայում կոչվեց պերեստրոյկա։ Խորհրդային Միությունը որդեգրեց գլասնոստի քաղաքականություն, որի արդյունքում 1990 թվականին վերացավ պետական գրաքննությունը։ Նրանք օրինականացրեցին մասնավոր ձեռներեցությունը, հռչակեցին «Նոր մտածողություն» արտաքին քաղաքականության մեջ։
Նրա իրականացրած բարեփոխումների հետեւանքները ժամանակակիցները գնահատում են ոչ միանշանակ. շատերի կարծիքով հենց այդ փոփոխություններն են խթան հանդիսացել ԽՍՀՄ փլուզման սկզբի համար։ 1980-ականների վերջին և 1990-ականների սկզբին պերեստրոյկայի իրականացման անհետևողականության արդյունքում ճգնաժամը սաստկացավ հասարակության բոլոր ոլորտներում։
Կայքը գրում է, որ Գորբաչովի հիմնական արժանիքներից մեկը արտաքին քաղաքականության մեջ միջուկային զինաթափման սկիզբն է, և նրա նախաձեռնությամբ սկսվեց Աֆղանստանից խորհրդային զորքերի դուրսբերումը։
Գորբաչովը առանցքային դեր խաղաց Բեռլինի պատի փլուզման գործում, որը դարձավ երկաթե վարագույրի անկման խորհրդանիշ, և Գերմանիայի միավորման գործում։ Այնուամենայնիվ, ընդդիմախոսները նրա նախաձեռնությունները համարում էին զիջումներ Արևմուտքին. կային կշտամբանքներ, որ ստանալով դեպի արևելք ՆԱՏՕ-ի չընդլայնման բանավոր երաշխիքներ՝ պետության ղեկավարը պաշտոնապես չձևակերպեց այդ խոստումները։
1990 թվականին ԽՍՀՄ ժողովրդական պատգամավորների արտահերթ երրորդ համագումարում Գորբաչովն ընտրվեց Խորհրդային Միության առաջին և վերջին նախագահ։ Չնայած այն հանգամանքին, որ 1990 թվականին երկրում անցկացվեց ԽՍՀՄ որպես միասնական պետության պահպանման հանրաքվե, և բնակչության մեծամասնությունը քվեարկեց Խորհրդային Միության պահպանման օգտին, սկսվեց «ինքնիշխանությունների շքերթը». Միութենական հանրապետությունները մեկը մյուսի հետևից որոշումներ էին կայացնում ինքնորոշման իրավունքի վերաբերյալ, ինչը նշանակում էր ԽՍՀՄ-ի կազմից դուրս գալը։
1991 թվականի ապրիլին Գորբաչովը տասը միութենական հանրապետությունների ղեկավարների հետ ստորագրեց համաձայնագրեր Խորհրդային Միության պահպանման համար նախատեսված նոր Միության պայմանագրի նախագծի համատեղ պատրաստման վերաբերյալ, որի ստորագրումը նախատեսված էր օգոստոսի 20-ին: 1991 թվականի օգոստոսի 19-ին Գորբաչովի ամենամոտ գործընկերները, ներառյալ «ուժային» նախարարները, հայտարարեցին Արտակարգ դրության պետական կոմիտեի (GKChP) ստեղծման մասին։ Նրանք Ղրիմում արձակուրդում գտնվող նախագահից պահանջել են երկրում արտակարգ դրություն մտցնել կամ իշխանությունը ժամանակավորապես փոխանցել փոխնախագահ Գենադի Յանաևին։
1991 թվականի օգոստոսի 21-ի անհաջող հեղաշրջման փորձից հետո Գորբաչովը վերադարձավ նախագահի պաշտոնին, սակայն նրա դիրքերը զգալիորեն թուլացան։ Երեք օր անց նա հայտարարեց Կենտկոմի գլխավոր քարտուղարի հրաժարականի և ԽՄԿԿ-ից դուրս գալու մասին։
Դեկտեմբերի 25-ին ԽՍՀՄ-ի լուծարման մասին Բելովեժյան համաձայնագրի ստորագրումից հետո Գորբաչովը հայտարարեց նախագահի պաշտոնում իր գործունեությունը դադարեցնելու մասին։ Թոշակի անցնելուց հետո դասախոսություններ է կարդացել, հարցազրույցներ տվել, հիմնադրել է Սոցիալ-տնտեսական և քաղաքագիտական հետազոտությունների միջազգային հիմնադրամը»,- հայտնում է կայքը։
