Ղազախստանում պայթած ճգնաժամը, դրա միջանկյալ գագաթնակետը, որը կապված է այդ երկրում ՀԱՊԿ զինված ուժերի տեղակայման հետ, որոնք, կանոնադրության համաձայն, «կարող են գործել միայն ագրեսիայի կամ հարձակման դեպքու», մեծ ուշադրություն են առաջացնում աշխարհում ինչպես քաղաքական գործիչների, այնպես էլ փորձագիտական հանրության շրջանում: Ղազախստանի նախագահ Կասիմ-Ժոմարտ Տոկաևը, ցուցարարներին անվանելով «միջազգային ահաբեկիչների ավազակախումբ», օգնության խնդրանքով դիմել է ՀԱՊԿ-ին, թեև շատերը հասկանում են, որ ղազախական հուզումների արտաքին ձգանը ընդհամենը քողարկում է. սրվող սոցիալ-տնտեսական խնդիրների ավելացումը, իշխանության տեխնիկապես և քաղաքականապես անհաջող տարանցում Նուրսուլթան Նազարբաևից Տոկաևին և այլն:
Ինչպես գրում է թուրքական Daily Sabah պարբերականը, «նախկին խորհրդային հանրապետություններից ամենակայուն համարվող Կենտրոնական Ասիայի իմիջին ուժեղագույն հարված է հասցվել»։ Բայց ո՞ւմ կողմից։ Թուրք քաղաքագետ, Միջին Ասիայի հարցերով փորձագետ Բունյամին Եշիլը պնդում է, որ համաձայն չէ նրանց հետ, ովքեր կարծում են, թե իբր «Ղազախստանի տարածքով որոշակի ուժեր հարված են հասցրել միայն Ռուսաստանին, որպեսզի թուլացնեն վերջինիս և տորպեդահարեն ինտեգրումը հետխորհրդային տարածքում»: Նրա խոսքով՝ հարված է հասցվում նաև Թուրքիային։
Նա կոչ է անում ուշադրություն դարձնել 2021 թվականի նոյեմբերին Ստամբուլում կայացած նոր ինտեգրացիոն միավորման՝ թյուրքական պետությունների միության գագաթնաժողովի որոշումներին։ Խոսքը ղազախերենի լատինատառ անցման, տեղեկատվական փոխանակման կազմակերպման և մաքսային հսկողության ընթացակարգերի պարզեցման մասին է ՝ Ղազախստան-Թուրքիա տնտեսական և ռազմաքաղաքական դաշինքի ձևավորման նպատակով։ Այս առնչությամբ Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանը առաջ է քաշել «վեց պետությունների և մեկ ազգի» թեզը։
Ահա թե ինչու Եշիլը կարծում է, որ «միայն Ռուսաստանին միջամտությունը լայն իմաստով կվնասի դրան», չնայած մատնանշում է, որ թուրքական ԶԼՄ-ներում հաճախակիացել են հրապարակումները, որոնք դատողություններ են պարունակում այն մասին, որ «Ղազախստանի իշխող վերնախավը կարող է Եվրաինտեգրում իրականացնել միայն Թուրքիայի հետ դաշինքի միջոցով», իսկ թյուրքական պետությունների միությունը դառնում է Արեւմուտքի գլխավոր գործիքը Ռուսաստանի եւ Չինաստանի դեմ պայքարում»։
Այժմ թուրքական Cumhuriyet թերթը «զարմանքով» արձանագրում է. «ՀԱՊԿ երկրները արագ արձագանքեցին Ղազախստանի նախագահ Տոկաեւի օգնության խնդրանքին՝ երկիր ուղարկելով խաղաղապահ զորակազ», եւ «պետք է սպասել ղազախական ցնցումների եւ ահաբեկչական խմբերի արտաքին ծագման հասցեական հաստատմանը»։ Ղազախստանում բուռն իրադարձությունները, ամենայն հավանականությամբ, կտեւեն եւս որոշակի ժամանակ։ Անկարայում կասկածում են, որ այդ խաղը վարում է ղազախական վերնախավի որոշակի մասը։ Այնտեղ նաեւ ուշադրություն են դարձնում այն բանին, որ Ղազախստանում հուզումները համընկել են Ռուսաստան – ԱՄՆ – ՆԱՏՕ գագաթաժողովների նախապատրաստման հետ: Թուրքական Habertürk պարբերականի գնահատմամբ ՝ «ամեն ինչ նոր է սկսվում», եւ շուտով «Արեւելյան Թուրքեստանը» կդառնա մեծ խաղի թատերաբեմ։ Թուրքիայի ԱԳՆ-ն հրապարակային մակարդակով հայտարարել է, որ «ուշադիր հետեւում է Ղազախստանում տեղի ունեցող իրադարձություններին» եւ «մեծ նշանակություն է տալիս բարեկամ պետության կայունությանը» : Նման դիրքավորման համար Թուրքիան ունի իր պատճառները։
Թուրքիայում, ինչպես եւ Ղազախստանում, կա իշխանության տարանցման խնդիր եւ մոլեգնում է գնաճը։ Իսկ գլխավոր գործոնը բնական գազի և վառելիքի գների աճն է, էլ չենք խոսում երաշտի մասին։ Թուրքիայում էլ ամեն ինչ կարող է «հանկարծակի» պայթել։