Խորհրդային և ռուս նշանավոր կոնստրուկտոր, տեխնիկական գիտությունների դոկտոր Իոսիֆ Հակոբյանը 90 տարեկան է:
Օդաչուն նկատում է ռադարների վրա թշնամու ինքնաթիռի հետքը և սեղմում է «մեկնարկ» կոճակը: Մնացածը հրթիռն ինքն է անում: Նա «տեսնում է» թշնամու ինքնաթիռի զորավարժությունները և ակնթարթորեն փոխում է հետագիծը: Այս մենամարտի ավարտը կանխատեսելի է: Իոսիֆ Հակոբյանը սովորեցրել է «տեսնել և մտածել» և արձագանքել հրթիռին։ 34 կիլոգրամ քաշով արտադրանքը «Կուբ» զենիթահրթիռային համակարգի հիմնական մասն է: Այս աշխատանքի համար Իոսիֆ Հակոբյանը ստացել է Լենինի մրցանակ:
Ոչ բոլորն էին հավատում, որ Հակոբյանը և նրա գործընկերները հաջողության կհասնեն, բայց եթե հետախուզությունը հայտներ, որ ամերիկացիները թիրախի ինքնաճշգրտման գլխիկի վրա են աշխատում, ապա պետք է ստեղծեին սեփականը՝ միայն ավելի լավը:
«Երբ Յուրի Գագարինը թռավ 1961 թ. ապրիլի 12 -ին, մենք գիշերեցինք լաբորատորիայում, և մեզ արթնացրեց ռադիոն, որը հայտարարեց, որ տիեզերքում սովետական մարդ է գտնվում, այսպես մենք հանդիպեցինք տիեզերքի դարաշրջանին»,- հիշում է Իոսիֆ Հակոբյանը։
«Ռադարների ոլորտում իմ գործունեության 70 տարվա ընթացքում ես չեմ պատճենել որևէ արևմտյան արտադրանք»,- ասում է Իոսիֆ Հակոբյանը:
Տասնյակ երկրներ են գնել նրա նախագծման հրթիռները: Հակոբյանն ընդգծում է, որ սա պաշտպանական զենք է։ Այս գլխիկներով անհնար է քանդել Նյու Յորքը կամ Վաշինգտոնը:
Պատասխանելով անօդաչու թռչող սարքերի մասին հարցին՝ Իոսիֆ Հակոբյանը խոսել է հակաօդային պաշտպանության մոտ ապագայի մասին.
«Մենք պետք է ստեղծենք մի համակարգ, որը կարող է միաժամանակ աշխատել տասնյակ թիրախների վրա: Այդ թիրախների թվում են անօդաչու թռչող սարքերը»:
Հակոբյանը սովոր է նայել ապագային, հետևաբար, երկրի սահմանները պաշտպանելու համար պետք է կիրառվի զենիթահրթիռային համակարգ, որը նման է «Կալաշնիկով» ինքնաձիգին: Միայն փամփուշտների փոխարեն կան տասնյակ հրթիռներ, որոնց «տեսնել և մտածել» է սովորեցրել Իոսիֆ Հակոբյանը: